Wzorzec rasy

Sendri

Pochodzenie
Norweski kot leśny od wieków pojawiał się w skandynawskich legendach jako duże zwierze, z długim, grubym ogonem. Zgodnie z mitologią nordycką, najpotężniejszy z bogów - Thor, nie miał na tyle siły, by go unieść, a Rydwan Freyi (bogini miłości i płodności) ciągnęły właśnie te silne koty. Chociaż powszechnie uważa się, że kot leśny pochodzi z Norwegii, możliwe jest, że Wikingowie w XIII wieku przywieźli kilka okazów z Azji Mniejszej do łowienia szczurów na statkach. W warunkach skandynawskich rozwinęło się grube, podwójnie izolowane i odporne na wodę futro kotów norweskich, zwiększyły się ich waga i wzrost. Około 1930 roku norwescy hodowcy rozpoczęli program selekcji, aby zachować tę rasę. Ostatecznie zastała uznana w roku 1972, a pierwszy klub jej hodowców pojawił się w 1975 r. Organizacja FIFe uznała norweskiego kota leśnego w roku 1976.

Wygląd
Jest to duży, dobrze zbudowany kot, o dużych kościach. Ma trójkątną głowę o długim, prostym profilu. Szerokie uszy zakończone są kępami futra; kępy futra porastają także wewnętrzną stronę uszu. Bystre, świecące oczy są duże, szeroko otwarte, lekko skośne; mogą mieć różne kolory, niezależnie od umaszczenia. Kot ten ma długie kończyny, przy czym tylne są dłuższe niż przednie. Także ogon jest długi, a przy poruszaniu sprawia wrażenie pióropusza. Średniej długości sierść ma wełniany podszerstek, pokryty lśniącym futrem, które nie przepuszcza wody. Na tylnych kończynach występują „portki", natomiast w okresie zimy pojawia się charakterystyczna kryza. Występują w wielu wariantach umaszczenia.

Charakter
To niezwykle bysty i inteligentny kot. Bardzo oddany i przyjazny, pragnący kontaktu z człowiekiem, pieszczot i zabaw. Jest odważny, nowa sytuacja nie jest dla niego powodem aby schować się pod kanapę, lecz wręcz przeciwnie - aby przyjrzeć się jej z bliska z wysoko uniesionym ogonem Wesoly

Jest to niezwykle zwinny i muskularny kot, który uwielbia wspinaczkę, dlatego jeśli nie mamy możliwości wypuszczania takiego kota do np. woliery w ogrodzie, wskazane jest zapewnienie mu specjalnego drapaka lub konstrukcji do wspinaczki. Regularne (raz/dwa razy na tydzień) szczotkowanie i pielęgnacja futra pozwalają na utrzymanie lśniącej, zdrowej sierści i zapobiegają powstawaniu kołtunów.

Standard rasy - kot norweski leśny
Wrażenie ogólne
Duży, mocny kot.

GŁOWA
Kształt
Trójkątna, gdzie wszystkie boki są równe, z dobrą wysokością patrząc z profilu. Czoło nieco zaokrąglone. Długi, prosty profil bez załamań w linii (bez stopu)

Broda
Mocna

USZY
Kształt
Duże, z dobrą szerokością u nasady, ostro zakończone, z pędzelkami jak u rysia i długimi włosami w środku

Położenie
Wysokie i otwarte, tak że zewnętrzna linia uszu stanowi przedłużenie linii głowy

OCZY
Kształt
Duże i owalne, osadzone lekko skośnie

Ekspresja
Czujny wyraz oczu

Kolor
Wszystkie kolory są dozwolone, niezależnie od koloru futra

Ciało
Struktura
Długie, mocno zbudowane, z grubym kośćcem.

NOGIŁapy
Mocne, długie. Tylne łapy dłuższe od przednich

Stopy
Duże, okrągłe, proporcjonalne do łap

OGON
Długi i puszysty, powinien sięgać co najmniej do łopatek, a najlepiej do szyi

Struktura
Sierść półdługowłosa. Wełnisty podszerstek pokryty wodoodporną okrywą, która składa się z długich, szorstkich i błyszczących włosów pokrywających tył i boki ciała. Kot w pełnym futrze ma pełną kryzę i portki.

Kolor
Dozwolone są wszystkie kolory, włączając wszystkie kolory z białym. Nie dopuszcza się znaczeń point (np. syjamskie) oraz kolorów: czekoladowego, lila, cynamonowego i płowego. Każda ilość białego jest dozwolona, niezależnie od wielkości i rozmieszczenia znaczeń, np.: biały płomyk, biały krawat, biały brzuch, biel na łapach itp.

UWAGI
Ogólne
Pod uwagę powinien być brany bardzo długi czas rozwoju kociąt tej rasy

Głowa
Dorosłe kocury mogą mieć szersze głowy niż kotki

Futro
Futro jest oceniane tylko ze pod względem struktury i jakości. Długość i gęstość futra zależna jest od pory roku. Włosy okrywowe pojawiają się u kociąt po sześciu miesiącach życia.

WADY
Ogólne
Zbyt drobna i delikatna budowa ciała.

Głowa
Okrągła lub kanciasta głowa, profil z załamaniem (stopem)

Uszy
Małe uszy, osadzone zbyt szeroko i/lub zbyt wysoko

Łapy
Krótkie i/lub delikatne łapy

Ogon
Krótki ogon

Futro
Suche, skołtunione, zbyt jedwabiste

Powyższy wzorzec został zaczerpnięty ze strony [link widoczny dla zalogowanych]